Medicinale Cannabis Voor Reumatische, Multiple Sclerosis, Fibromyalgie e.a. Klachten

Medicinale cannabis is cannabis die door een patiënt verkregen wordt op doktersvoorschrift om te gebruiken als medicatie. Het woord mediwiet werd in 1994 door Wernard Bruining in de Nederlandse taal geïntroduceerd. Mediwiet is de populistische benaming waarmee medicinaal gebruik van cannabis wordt aangeduid die niet professioneel is voorgeschreven of geproduceerd.

Geschiedenis

De eerste vermelding van cannabis is afkomstig van de Chinese keizer-botanicus Shen-nung die het 5.000 jaar geleden aanbeval als medicijn tegen malaria, beriberi, verstopping, reumatische pijnen, afwezigheid en diverse vrouwenkwalen. Een andere Chinese plantkundige, Hoa-Glio, omschreef een mengsel van cannabishars en wijn als een effectieve pijnstiller.

Ook in 3.000 jaar oude Ayurvedische teksten uit India worden zowel de psychoactieve als de therapeutische eigenschappen van cannabis beschreven, waaronder slapeloosheid, hoofdpijn, koorts, dysenterie en andere klachten van maag en darmen, en als algemene pijnstiller, vaak toegepast bij bevallingen.

In het Oude Testament (Exodus 30: 22-23) wordt een recept beschreven van een huidolie die grote hoeveelheden kanehbosm (cannabis) bevatte. Hoewel het gebruik van deze olie aanvankelijk uitsluitend voor priesters en koningen bestemd was, werd deze volgens het Nieuwe Testament later aan alle mensen verstrekt: "...en ingesmeerd met de olie werden velen die ziek waren genezen" (Mark 6:13). Ook de "wonderbaarlijke" genezing van mensen met huidaandoeningen kan toegeschreven worden aan de inmiddels wetenschappelijk aangetoonde antibacteriële eigenschappen van cannabisolie.

De laatste jaren blijkt uit oude teksten en archeologische vondsten dat cannabis door diverse volkeren gebruikt werd, onder meer door de Sumeriërs, Skythen, Egyptenaren, Romeinen, Grieken, en diverse volkeren in Groot-Brittannië en Europa.

In de 19e eeuw werd cannabis nog over de hele wereld als medicijn toegepast. Voordat aspirine (acetyl-salicylzuur) uitgevonden werd, was het een van de populairste pijnstillers.[1]

Modern medisch en wetenschappelijk onderzoek begon met dokters als O'Shaughnessy en Moreau de Tours, die het gebruikten om melancholie en migraine te behandelen, en als slaapmiddel, pijnstiller en anti-epilepticum.

Tegen de tijd dat de plant in de Verenigde Staten verboden werd (de Marijuana Tax Act in 1937) was de populariteit van cannabis al fors afgenomen. Als reactie op de nieuwe wetgeving begonnen medici sceptisch te reageren op de veelbelovende berichten omtrent cannabis.

Later in de 20e eeuw ontdekten wetenschappers, die eigenlijk op zoek waren naar manieren om vast te stellen of iemand de nu illegale cannabis gebruikt had, dat het roken ervan intra-oculaire druk verminderde. Hoge intra-oculaire druk veroorzaakt blindheid in glaucoompatiënten, waardoor velen geloofden dat het middel gebruikt zou kunnen worden om bij deze patiëntengroep blindheid te voorkomen. Sommige Vietnam-veteranen geloofden bovendien dat de door verwondingen van de ruggengraat veroorzaakte spierstuipen door gebruik van de drug verminderd konden worden. Later medisch gebruik richtte zich vooral op het verminderen van ongewenst gewichtsverlies en chronisch verlies van de eetlust onder aidspatiënten en mensen die chemotherapie ondergaan, almede diverse aandoeningen van het skelet en spierstelsel. In recente jaren hebben onderzoeken aangetoond, of hebben de onderzoekers gespeculeerd, dat de belangrijkste stof in cannabis, THC, aderverkalking zou kunnen helpen voorkomen.

Ook is cannabis (net als sommige psychedelica) toegepast ter behandeling van alcoholisme en heroïneverslaving, en ter preventie van migraine.

In 1972 liet de arts Tod H. Mikuriya met de publicatie van zijn "Marijuana Medical Papers 1839-1972" het debat omtrent de medicinale toepassing van cannabis opnieuw oplaaien.

Eind jaren zeventig werd een synthetische vorm van THC vervaardigd om het geneesmiddel Marinol te maken. Verschillende gebruikers rapporteerden diverse bijwerkingen, waardoor velen het roken van de plant prefereerden boven deze pil. Kankerpatiënten rapporteerden dat de hevige misselijkheid ten gevolge van chemotherapie het moeilijk maakte om pillen door te slikken. De effecten van gerookte cannabis kan men vrijwel direct ervaren, waardoor het dosering makkelijk is. Marinol (Dabrinol) is net als cannabis die gegeten wordt sterk psychoactief, en moeilijker te doseren. Bovendien werken andere bestanddelen in de plant samen met THC, of versterken de werking ervan. Fytotherapie, de plantengeneeskunde, stelt dat de 'hulpstoffen' in een plant of plantendeel de werking als medicijn bevorderen en bijwerkingen helpen voorkomen. Het is dus juist deze 'onzuiverheid' die een voordeel vormt.

In de jaren negentig kwam naar voren dat er in Nederland dankzij het gedoogbeleid ook vele mensen waren die cannabis gebruikten om medische redenen. Als reactie daarop besloot toenmalig minister van Volksgezondheid Els Borst dat patiënten die cannabis uit de coffeeshop haalden om medische redenen, ook een alternatief geboden moest worden zonder het risico op vervuilingen. Daarom werd in maart 2000 het Bureau Medicinale Cannabis (BMC) opgericht.[2] Het BMC zorgt voor de teelt van medicinale cannabis, hierbij letten ze vooral op de kwaliteit van de gekweekte marihuana. In de Opiumwet werden ook bepalingen opgenomen die vastlegden dat de overheid moet zorgen voor voldoende cannabis voor medische doeleinden en onderzoek. In september 2003 kwam er voor het eerst medicinale cannabis beschikbaar in de apotheek.[2]

Op 7 november 2007 heeft Nederlands minister Ab Klink van Volksgezondheid gezegd dat medicinale cannabis of mediwiet een gewoon geregistreerd geneesmiddel moet worden.[3] Klink wil de beschikbaarheid van mediwiet voor wetenschappelijk onderzoek met vijf jaar verlengen. "Met de verlenging wil hij de ontwikkeling van een geneesmiddel met cannabis als grondstof een serieuze kans van slagen geven", aldus zijn departement. Als reactie op deze positieve ontwikkeling voor cannabis als medicijn werd in februari 2008 de Nederlandse associatie voor legale Cannabis en haar Stoffen als Medicatie (NCSM) opgericht.[2] De NCSM richt zich hierbij vooral op het verbeteren van de kennis over medicinale cannabis, zodat de acceptatie ervan kan toenemen.

Botanische informatie

Lange tijd heeft men getwijfeld over de botanische familie van de plant. Onderzoekers deelden de plant in bij de Brandnetelfamilie, later veranderde dat en deelde men de plant in bij de Moerbeifamilie. Tegenwoordig heeft cannabis een aparte familie, de Hennepfamilie of Cannabaceae, met slechts twee geslachten, nl. Cannabis en Humulus (Hop). Men is het er redelijk over eens dat men drie soorten cannabis kan onderscheiden: Cannabis indica, Cannabis sativa en Cannabis ruderalia.

Chemische samenstelling

Cannabis bevat verschillende werkzame bestanddelen, zoals tetrahydrocannabinol (THC of dronabinol) en cannabidiol (CBD). THC is meestal het hoofdbestanddeel, maar ook de andere inhoudsstoffen - zoals CBD - kunnen een bijdrage leveren aan de werkzaamheid. De samenstelling bepaalt de werking en de bijwerkingen van de cannabis. De cannabis die via de apotheek verstrekt wordt is van farmaceutische kwaliteit.

Er zitten minstens 66 verschillende cannabinoïden in cannabis,^[4] in constant verschillende verhoudingen. Die verschillende verhoudingen worden onder andere bepaald door de soort en de kweekomstandigheden. De verhoudingen verschillen zelfs per deel van de plant. Deze constante variatie voorkomt gewenning zoals die bij gangbare medicijnen vaak optreedt.

Nederland

In de begin jaren werd mediwiet door een 60-tal Nederlandse coffeeshops met 50% korting, dus tegen inkoopsprijs verkocht aan klanten die dit medicinaal wilden gebruiken, totdat dit door de Nederlandse staat werd verboden ten faveure van het Bureau Medicinale Cannabis.

De farmaceutische vorm bestaat, volgens het Bureau voor Medicinale Cannabis, onderdeel van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, uit "Gedroogd plantenmateriaal (gamma-doorstraald)" van "de gedroogde bloeiwijzen van de vrouwelijke plant van Cannabis sativa, die is geteeld en verwerkt onder gestandaardiseerde omstandigheden, teneinde een zo constant mogelijk product te verkrijgen."

Op grond van de Opiumwet geldt, op uitzonderlijke situaties na, een verbod op de invoeren, telen, bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren, aanwezig hebben en vervaardigen van cannabis. Echter, onder bepaalde voorwaarden is dit verbod niet van toepassing op apothekers, apotheekhoudende artsen en dierenartsen. Daarnaast is het niet van toepassing op door de overheid aangewezen instellingen en personen of instellingen die dergelijke geneesmiddelen in voorraad hebben voor de uitoefening van de geneeskunst, tandheelkunde of voor eigen geneeskundig gebruik.

Aangezien cannabis op lijst II staat, dient er (op basis van artikel 8, eerste lid, onderdelen a tot en met c, van de Opiumwet) voor medisch gebruik een opiumontheffing aangevraagd te worden.

Effecten

De effecten van de belangrijkste cannabinoïden zijn:

• CBC: potentieert THC, werkt rustgevend en pijnstillend;
• CBG: sedatief, slaapverwekkend, antimicrobieel en oogboldruk verlagend;
• THC: maakt euforisch;
• THCV: versterkt en versnelt het effect van THC;
• CBD: vertraagt afbraak THC, en werkt als spierverslapper;
• CBN: pijnstillend, vermindert hoofdpijn;
• CBND: slaapverwekkend.

Negatieve effecten

Cannabis bevat een kleine hoeveelheid psychoactieve stoffen. Het roken van welk kruid dan ook brengt schadelijke verbrandingsproducten in het lichaam, wat onder andere een negatieve uitwerking heeft op de luchtwegen en de hersenen. Steeds meer mensen kiezen voor het verdampen van een kruid in een vaporizer als toedieningsvorm,wat geen lichamelijke schade toebrengt. Ook mensen die hun leven lang nog nooit iets hebben gerookt, hebben geen moeite met het binnenhouden van cannabisdamp (vooral als deze eerst heeft kunnen afkoelen, zoals dat het geval is bij De-verdamper en de Volcano vaporizer).

Medisch gebruik

Medicinaal gebruik van cannabis moet gezien worden als een vorm van fytotherapie (kruidengeneeskunde). Het kan vooral palliatieve zorg, oftewel verlichting bieden. Uit een Californisch onderzoek bleek dat artsen het voor meer dan 250 klachten voorschreven. De werking van medicinale cannabis is wetenschappelijk bewezen bij vier aandoeningen:^[2]

• Chronische pijn: Deze kan het gevolg zijn van kanker of fantoompijn na amputatie van een ledemaat. Het werkt niet zozeer als verdoving, maar kan een betere ontspanning geven in de pijn, zodat men er anders mee omgaat. Pijnen geheel verdoven of uitschakelen kan gevaarlijk zijn, omdat men dan te weinig rekening kan gaan houden met de oorzaak van de pijn. Pijn is immers een vorm van een waarschuwing die het lichaam geeft.
• Spierspasmen bij MS: Bij multiple sclerose heeft de patiënt vaak last van spierspasmen, spierspanningen of spiertrekkingen. Er kan ook ruggenmergschade optreden. Al deze symptomen kunnen worden verminderd door het gebruik van medicinale cannabis, doordat die een spierontspannende werking heeft. Door het verminderen van spasmen kan men 's nachts ook beter slapen.
• Misselijkheid en overgeven: Door de ziekte aids of door de bijwerkingen van een chemotherapie bij kanker kan misselijkheid en ernstig verminderde voedselinname optreden, waardoor de patiënt snel magerder wordt. Cannabis kan de eetlust vergroten, en pijn die met slikken gepaard kan gaan, wegnemen, waardoor de voedselinname toeneemt en de patiënt weer aankomt. Ook zorgt cannabis voor minder misselijkheid waardoor voedsel kan worden binnengehouden.
• Syndroom van Gilles de la Tourette: Bij dit syndroom heeft de patiënt bepaalde tics, die vaak worden veroorzaakt omdat de patiënt een onaangenaam gevoel (bijvoorbeeld kriebel of druk) wil wegnemen. Cannabis beïnvloedt de synapsen, zodat dit nare gevoel weg kan gaan en de ticks verminderen of ophouden.

Verder zijn er nog een aantal algemene werkingen van cannabis:

• Spierspanningen: Over het algemeen werkt cannabis spier-ontspannend, waardoor het hele lichaam beter ontspant. Een voorbeeld hiervan zijn spiertjes in de luchtwegen waardoor de carapatiënt minder benauwd is. Of op de blaasspieren waardoor incontinentie afneemt.
• Slechte bloedcirculatie: De bloedcirculatie kan verbeteren, waardoor een betere warmtehuishouding zou kunnen ontstaan.
• Ontspanning: Cannabis werkt geestelijk verruimend, waardoor het mogelijk is dat de patiënt minder gefixeerd is op de ziekte, er meer ruimte voor ontspanning ervaart of beter kan relativeren.
• Seksuele klachten: Cannabis kan een aphrodiserende werking hebben. Het zou vroegtijdige zaadlozing kunnen voorkomen, en door de spierontspannende werking heft het bepaalde erectieproblemen op.
• Hormonaal: het kan verlichting bieden bij maandelijkse menstruatie ongemakken, zoals premenstrueel syndroom.

Ook zijn er een aantal klachten die met succes met medicinale cannabis zijn behandeld, maar waarvan de resultaten nog niet ondersteund zijn met een grootschalig wetenschappelijk onderzoek:^[2]

• Reuma
• Migraine
• Epilepsie
• Glaucoom
• Colitis Ulcerosa
• Ziekte van Crohn
• Alzheimer
• Anorexia
• Ziekte van Parkinson
• Astma
• ADHD
• Angststoornis
• ME (myalgische encefalomyelitis)/chronische vermoeidheid
• Slaapstoornis
• Eczeem /jeuk
• Fibromyalgie
• Longkanker
• Hersentumor

Er zijn in Nederland vier soorten medicinale cannabis verkrijgbaar in de apotheek: Bedrocan, Bedrobinol en Bediol (granulaat), elk met een eigen samenstelling en sterkte.^[6]

• Bedrobinol bevat circa 11% dronabinol en minder dan 1% cannabidiol.
• Bedrocan bevat circa 18% dronabinol en minder dan 1% cannabidiol.
• Bediol (sinds februari 2007) bevat circa 6% dronabinol en 7,5% cannabidiol.
• Bedica bevat circa 14% dronabinol en minder dan 1% cannabidiol.

Bediol heeft een lager THC-gehalte en een hoog cannabidiolgehalte (CBD). Dit betekent dat een bekende bijwerking, zoals 'high' worden, minder snel optreedt. Dit maakt het gebruik van medicinale cannabis voor met name MS-patiënten bij continue pijnbestrijding overdag beter mogelijk. Daarnaast is het nieuwe product door de granulaatvorm goed te hanteren en te doseren, met name door patiënten die moeite hebben met coördinatie.

Bedica is een nieuwe variëteit medicinale cannabis. Het gehalte dronabinol (THC) bedraagt ca. 14%, het gehalte cannabidiol (CBD) minder dan 1%.

Niet alle zorgverzekeraars vergoeden medicinale cannabis, of slechts ten dele. Daarnaast mogen huisartsen deze medicinale cannabis slechts voor een beperkt aantal ziektebeelden voorschrijven. De matige kwaliteit, het beperkte aantal soorten, het feit dat de medicinale cannabis doorstraald is met gammastraling om het te steriliseren en de hoge prijs, doet sommige 'mediwietgebruikers' naar de coffeeshop gaan, of besluiten het zelf te telen alhoewel dit, op uitzonderlijke omstandigheden na, strafbaar is.

Bron: Wikipedia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Medisch

Vezelhennep heeft evenveel verwantschap met wiet als een bakbanaan met een chiquita. Met andere woorden: het is allebei cannabis, maar het akkerbouwgewas wordt aangeduid als kemp, vezelhennep, industiële hennep of met de neutrale Amerikaanse term hemp en marihuana niet.

Behalve dat de plant in dezelfde familie is geclassificeerd, heeft vezelhennep met een percentage van maximaal 0,2 procent thc dus niets van doen met de psychoactieve varianten. De laatste groep bevat al snel 15 procent thc.

Algemeen onbekend is dat beide soorten elkaars nabijheid evenmin verdragen: waar een akker vezelhennep staat, bestuiven mannelijk industriële planten binnen een straal van circa vijf kilometer alle vrouwelijke marihuana. Omdat haar bloemen na bevruchting vol zaad schieten zijn ze waardeloos aan de achterdeur. In omgekeerde richting is kruisbestuiving niet effectief en vindt evenmin spontaan plaats, omdat hobby-telers psychoactieve mannetjes liquideren voordat ze pollineren.

Pantanova is pleitbezorger van de emancipatie van cannabis, maar richt zich uitsluitend op industriehennep. Hiertoe voeren wij een doelbewuste ketenregie om de te onderscheiden plantdelen zo hoog mogelijk te laten verwaarden. Omdat hennep een groot aantal inhoudsstoffen herbergt en de wetenschap cannabis als medicinale plant heeft geregistreerd, biedt onze website ook informatie over de farmaceutische mogelijkheden die de vezelhennepteelt biedt.

Vrouwelijke bloemen
Ongeacht de variëteit bevat hennep circa 400 verschillende componenten, waarvan de wetenschap er ten minste 60 als medicinaal aanmerkt. Deze (fyto)cannabinoiden zijn uniek voor de hennepplant en bevinden zich alleen in de vrouwelijk bloemen. Iedere hennepvariëteit bevat een eigen complex van werkzame bestanddelen die worden geplaatst onder de verzamelnaam cannabinoiden.

De belangrijkste componenten van hennep die voor medicinaal gebruik in aanmerking komen zijn delta-9-tetrahydrocannabinol (d9-thc)), cannabinol (cbn), cannabigerol (cbg) en cannabidiol (cbd). Hiermee is vezelhennep niet alleen voor de maakindustrie interessant, maar ook voor de geneeskunde.

De werkzame componenten hebben verschillende eigenschappen. Hun therapeutische werking wordt beïnvloed door de mate waarin de te onderscheiden componenten in dezelfde plant voorkomen. De medische wereld beschouwt d9-thc als de belangrijkste werkzame stof. Hiervan bevat vezelhennep circa 0,2 procent, tegenover standaard 18 procent in mediwiet die via de apotheek wordt verstrekt.

Stadsgeneesheer
In de jaren vijftig zijn na gericht onderzoek in oude geschriften en medische encyclopedieën talrijke beschrijvingen van medisch gebruik van cannabis teruggevonden. Als eerste in de westerse wereld beschreef de Vlaams-Nederlandse botanicus Rembert Dodoens in 1554 de werking van hennep, in zijn functie van stadsgeneesheer van Mechelen.

Dodoens’ classificatie van cannabis als geneeskrachtig kruid vormde in 1753 de basis voor de huidige taxonomie Cannabis sativa L. door de Zweed Carl Linnaeus. Sativa dient te worden gelezen als zaadvormend, waarmee de bloeiwijze en voortplanting worden geduid. De oudste berichten over gebruik van hennep gaan echter terug tot circa 2.500 voor Christus, toen de Chinese keizer-botanicus Shen-nung de therapeutische effecten binnen de Aziatische cultuur documenteerde.

Cannabissnoepjes
Na maïs en aardappelen is hennep de meest onderzochte plant ter wereld, opvallend genoeg vooral vanwege haar medicinale potentie en niet op grond van haar toepassingen met een grotere marktpotentie. Cannabis heeft op tal van aandoeningen een bewezen therapeutisch effect, maar  soms ook een uitwerking die volgens de westerse medische mores als nog onbewezen wordt aangemerkt.

Tot de jaren 1930 waren cannabissnoepjes in Nederland gewoon verkrijgbaar bij de drogist of apotheek. In hetzelfde tijdsgewricht stortte de Amerikaanse farmacie zich via raffinage op de plant, op zoekt naar mogelijkheden tot extractie van de werkzame stoffen en synthetisering hiervan om patentrechten te verzilveren. Wat aardolie betekent als uitgangsmateriaal voor nylon en plastics, zo bood en biedt cannabis via raffinage toepassingen in de geneeskunde.

Aan de doorontwikkeling van cannabismedicatie kwam een eind toen de Amerikaanse overheid in 1937 de Marihuana Tax Act  invoerde en – in weerwil van het ontbreken van enige wetenschappelijke onderbouwing – een beleid invoerde dat nog altijd is gericht op het wereldwijd uitroeien van de plant, alsof het een variant van de pest, pokken of malaria betrof.

Met de kennis en jurisprudentie van nu mag dit beleid als een historische dwaling worden aangemerkt. Toch zoeken onvermurwbare warriors on drugs nog altijd rechtvaardiging in het Amerikaanse paradigma dat hennep een evil weed zou zijn, onder de retoriek van crime fighting. Het leidend argument is dat cannabis verboden moet blijven omdat het nu eenmaal verboden is. Kopstukken vanuit de Verenigde Naties bepleitten in 2011 de war on drugs te staken. Daarentegen zou via fair trade van cannabis een wereldmarkt worden bediend die economische vooruitgang in productielanden genereert.

Vastgenageld
Als gevolg van het toenemende recreatieve gebruik van cannabis tijdens de periode van drooglegging in de Verenigde Staten hebben in navolging veel landen hennep gekruisigd en op de lijst van verboden middelen geplaatst. In Nederland gebeurde dit in 1928. In 1951 liet zelfs de Narcotic Control Board van de Verenigde Naties zich door de VS manipuleren door cannabis op de zwarte lijst te nagelen, waar uit oogpunt van medemenselijkheid de groene lijst passend was geweest. Hierdoor raakten de plantveredeling en doorontwikkeling van hennep op de achtergrond, zowel voor de farmacie als de maakindustrie. Het gebruik van een landbouwgewas dat wereldwijd duizenden jaren van onschatbare betekenis is geweest, werd aldus in de ban gedaan.

Hoewel cannabis geen geneesmiddel is, wordt de plant sinds het begin van deze eeuw in een toenemend aantal landen voorgeschreven op doktersrecept. De therapeutisch werking wordt erkend voor patiënten die lijden aan multiple sclerosis, chronische pijnen, menstruatieklachten, glaucoom, astma en hartproblemen. Cannabis wordt ook profilactisch toegepast tegen misselijkheid en braken als gevolg van chemotherapie. Verder wordt het voorgeschreven als eetlustopwekker.

Onverantwoord en excessief recreatief gebruik van psychoactieve cannabis leidt in individuele omstandigheden soms tot een psychose. Bij gebruikers met een bijzondere gevoeligheid voor deze geestesziekte kan zich ook schizofrenie openbaren. Zoals al decennia gebeurt, spreken wetenschappers elkaar tegen over de mogelijke oorzaken. Duidelijk mag zijn dat wie een allergie voor noten heeft, zich beter niet aan pindakaas kan wagen. Vast staat ook dat in de medische literatuur geen gedocumenteerde casus te vinden is die aantoont dat thc of een van de andere psychoactieve componenten van cannabis direct tot een sterfgeval heeft geleid.

Heroverweging 
Prof. dr. Lester Grinspoon, emeritus-hoogleraar Psychiatrie aan de Harvard Medical School in Boston, gooide in 1971 de knuppel in het Amerikaanse hoenderhok met zijn boek Marihuana Reconsidered, waarmee hij in wetenschappelijke kring de politieke en maatschappelijke verkettering van cannabis ter discussie stelde. Grinspoon besloot zijn pièce de résistance te publiceren nadat zijn 12-jarige zoon Danny overleed aan leukemie. Grinspoons testimonial treft u aan in de sectie Video. »

Met eigentijdse voorbeelden en duiding van de sociale context en achtergrond van cannabisgebruik manifesteerde de hoogleraar zich tegen de heersende opvattingen in met een onafhankelijke perceptie op het gebruik van softdrugs. Als cannabis ambassador formuleerde hij tijdens de democratiseringsgolf begin jaren zeventig een psychosociaal ge-oriënteerde procannabisretoriek die vanuit medisch oogpunt houdbaar is gebleken. Aldus droeg de Harvard Medical School feiten aan die de stigmatisering van cannabis als gevaarlijke drug nog altijd logenstraffen. Grinspoon plaatste zich hiermee in een eeuwenoude traditie.

In Nederland startte na verwoed moreel-politiek touwtrekken in 2001 het Bureau voor Medicinale Cannabis - uitvoeringsorgaan van het ministerie van Volksgezondheid – haar activiteiten voor diverse patiëntgroepen. Na een decennium van voorbereiding met onder anderen de ministers van Volksgezondheid Els Borst en Winnie Sorghdrager (D66), startten twee Nederlandse ondernemers in 2003 de gecontroleerde productie van mediwiet met toestemming van de Rijksoverheid. Sindsdien zijn in Nederland speciaal geteelde cannabisvarianten verkrijgbaar op doktersrecept.

Gidsland
Het is voormalig minister van Justitie Dries van Agt (CDA) aan wie de hogere wijsheid moet worden toegeschreven dat hij in 1976 ter zake cannabis het proportionaliteitsbeginsel volgde. Bezit van een gebruikershoeveelheid werd niet langer vervolgd en het was voortaan toegestaan voor eigen gebruik vijf plantjes te telen. Met zijn handtekening onder het gedoogbeleid zette Van Agt Nederland op de wereldkaart als gidsland door de volksgezondheid tot uitgangspunt voor drugsbeleid te maken en cannabis niet langer op een lijn met harddrugs te plaatsen. Via recreatief cannabisgebruik kon Nederland kon desgewenst weer aan de zelfmedicatie.

In 2000 werd in Duitsland de International Association for Cannabinoid Medicines (IACM) opgericht. De organisatie publiceert de resultaten van mondiaal onderzoek naar toepassingen van cannabis in de gezondheidswetenschap. De IACM biedt een abonnement op een nieuwsbrief die periodiek bericht over lopende onderzoeken en andere wetenswaardigheden.

In de jaren 1990 slaagde de Britse multinational GW Pharmaceuticals erin essentiële chemische stoffen uit cannabis te synthetiseren waarna in 2007 een medicijn onder de naam Sativex op de markt werd gebracht. Nederland weigerde dit product aanvankelijk toe te laten, maar in augustus 2012 haalde het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CTBG) de slagboom voor de Nederlandse markt op.

Bron: pantanova.nl

Reumaforum

Ook op de Reumaforum kunt u gesprekken volgen over de ervaringen en het gebruik van Medicinale Cannabis.
Klik hier om te raadplegen.